تاریخ کهگیلویه و بویراحمد1/ ایل بویراحمد

نخستین سند تاریخی که درباره موجودیت قومی بویراحمدی ها بدست آمده است سنگ نوشته است که در محلی از ناحیه ایل بهمئی گرمسیری به نام گدار تختی ده کت  به لیکک  وجود دارد و این کلمات در ان نقر شده است: « صفر ست و خمسین و ثمانمائه» به خط ملک شاه پیراحمدی. سال 856 هجری – قمری نشان می دهد که طایفه بویراحمدی از آن زمان و شاید قبل از آن دارای سازمان ایلی بوده اند.

سندی از دوران سلطنت شاه عباس دوم صفوی(1052- 1078 هجری – قمری) در خاندان کلانتری ایل دشمن زیاری کهگیلوه موجود است که تاریخ 1068 قمری دارد و مربوط است به معامله ملکی چند قطعه زمین مشاع و روستا میان حاجی ملک فرزند قاید ملک احمدی نامی که احتمالا از ایل دشمن زیاری و کلانتر آن بوده و پسرانش به اسامی: قاید محمد رضا و قاید علی رضا و مهر مردم سرشناس ایلات عهد صفویه از  جمله چند بویراحمدی که از ان جمله قاید حسن ولد بویر، بویراحمدی بود در آن دیده می شود.

حسینی مولف ریاض الفردوس تالیف سال 1082 قمری از دو طایفه: بویراحمد ارشیری و عباسی که این دو طایفه جزو ایلات چهارده گانه ممسنی بلاد شاپور بودند نام می برد و محل سکونت آنها در حوالی میدگان و تنگ تامرادی بوده است.

منابع محلی نام نیای بزرگ و موسس ایل بویراحمد را بویربن احمد بن بختیاربن ساسان می گویند و اسامی چند نفر از آنان اینچنین است:

1-     مراد جد اعلای طوایف تامرادی

2-     گیو نیای بزرگ ایل کو گیوی

3-     عباس نیای تیره تا عباسی

4-     گوورز، جد اعلای طایف گورزی

5-     اردشیری، جد طوایف اردشیری

این مطلب به روز می شود…