روز حرمت قلم و آگاهی/دغدغه‌های خبرنگاران از جنس دردهای مردم است/ شغلی که پایداری در آن همتی مردانه می‌خواهد و صبری مادرانه

روزهایی در تقویم هست که صاحبان آن روز در یک برگ تقویم نمی گنجند، چون ثانیه ها و لحظه ها برای ثبت یادشان و بودنشان هم کم است. آنهایی که پا در رکاب قلم دارند و دل در گرو دانایی. همان هایی که سوغاتشان خبر است، اما همه گان از آنها بی خبر.

به گزارش سلام دنا؛ آری مرداد که به هفدمین روزش می رسد، خورشید با کوله پشتی که درآن دفتریاداشت، دوربین و ضبط صوت و عشقی پایان ناپذیر گذاشته است، سر از مشرق یک خبر طلوع می کند. خبری که از جنس شهادت است. خبرنگاری که خبر شده است، شهید خبر. شهادت هم امروز خبرنگار شهید خبر، شهید صارمی شده است. این روز اینگونه یک صفحه تقویم را برای پاسداشت خبرنگار برای همیشه از آن خود کرد. اما خبر برای جامعه و مردمش چه سوغات می آورد. جامعه‌ای می‌تواند مدعی پیشرفت و توسعه در همه ابعاد باشد که مطبوعات و رسانه‌هایش پویا، منتقد و آگاهی‌بخش باشند. طلایه‌داران این رسالت خطیر، خبرنگاران و فعالان حوزه رسانه هستند که در رشد جامعه‌ای آگاه نقش اساسی ایفا می‌کنند. چه این خادمان عرصه خبر در مطبوعات و رسانه‌های الکترونیک قدم و قلم بزنند و چه دنیایی که مجازی می‌خوانندش کارشان همه زندگی شان به شمار می آید. خبرنگاران به عنوان بخش پویای یک جامعه، سفیرانی هستند که با تلاش و تعهد، فرصت دانستن را برای مردم به ارمغان می‌آورند. مقصد مقدس خبر و خبرنگار، از وادی حقیقت و دریای صداقت می‌گذرد و برای رسیدن به آن، گوهر گران‌بهای ازخودگذشتگی می‌طلبد.

خبر، چون آب حیات در رگ‌های جامعه در حرکت است و اکسیژن دانایی را به همه سلول‌های جسم و جان می‌رساند. خبرنگاری، شغلی است که پایداری در آن همتی مردانه می‌خواهد و صبری مادرانه.

دغدغه‌های خبرنگاران از جنس دردهای مردم است. از جنس همه مردمانی که هر روز برای رساندن خبر تازه‌ترین رخدادها تلاش می‌کنند. چقدر ازین مساله خبر داریم که خبرنگاران با چه مصائب و مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند. همچون نانوایی که در سپیده‌دم، آتش شراره تنورش دستش را می‌سوزاند تا به مشتریان نان گرم و دلچسب تحویل دهد، کار خبرنگاران هم با آتش و با سردی همراه است تا محصول خون جگرخوردن‌ها، به دل بنشیند.

هر رخدادی بدون تبدیل شدن به خبر هویت ندارد و این تبدیل شدن است که برای آن رخداد هویت می بخشد. در هر زمان و مکانی، هر رویدادی که شکل گیرد با تبدیل به خبرشدن و خبردار شدن از آن است که در تاریخ اطلاع‌رسانی ماندگار شود.

روز خبرنگار شاید روزی است که مدیران بیشتر از خبرنگاران یاد می کنند و درب اتاق‌هایشان را برای چند ساعت هم که شده برای یک کنفرانس خبری باز می‌کنند. روز خبرنگار شاید روزی است که همه از بیمه و مسکن و حقوق و… خبرنگاران سخن می‌گویند. اما روز تو، تویی که با دوربین و قلم و کاغذت دربه‌در خبر هستی، روزی است که جامعه را لبریز آگاهی و اعتماد و امنیت می‌کنی و آن روز شاید هر روز تقویم باشد. باید دید، باید چشم‌ها را بازتر کرد و نگاه‌ها را شست تا قدر و منزلت خبرنگار در جامعه را بهتر شناخت. مدیرانی که مشکلات حوزه مدیریتی خود را در قالب یک خبر می‌بینند و می‌شنوند، واکنشی سریع‌تر و حساس‌تر خواهند داشت؛ زیرا کاستی های موجود حالا رسانه‌ای شده است و باید کاری کرد. این است که رسانه همچون آیینه در جامعه می تواند مدیریت ها را آراسته تر و کم نقص تر کند.

یک خبر گاهی توانسته است معضلی را ریشه‌کن کند و این خدمتی بزرگ به مردم جامعه است. کار خبرنگاری و مطبوعات و رسانه‌ها، آگاه کردن مردم از همه حقوقی است که به عنوان یک شهروند از آن برخوردار هستند.

این است که از یک خبرنگار مقامی می‌سازد که قانون و جامعه به آنها احترام می‌گذارند. حالا که روز خبرنگار است، دل به رویاهایی بسپاریم که روزی شاید خبری بوده است و روزی دیگر، خاطره‌ای و آرزویی. روزتان همیشگی و پرخبرباد.

انتهای پیام / آوا مومنی