کمربندی شیراز همچنان در تاریکی/ اینجا چراغی روشن نیست/ چرا این موضوع بیخ گوش شیراز سالها به طول انجامیده است؟

استان فارس یک کریدور ارتباطی جنوب به شمال است و همگان معترفند که از نظر داشتن راههای مناسب در دهه های گذشته از محرومیت بالایی برخورداربوده وهست. شاهد این مدعا نبود راههای مناسب به سمت جنوب و استان های جنوبی و بنادرمهم کشور است. متاسفانه کمربندی شیراز را هم باید یکی ازاین محورها دانست که سالها یکی از پرحادثه ترین نقاط کشور به شمار می آمد. صدالبته که احداث پل ها برای ارتباط دوطرف کمربندی که مملو از شهرک های فراوان ،پراکنده و پرجمعیت است تا حدود از میزان تصادفات و ترافیک کاسته است. هرچند دربرخی ازاین پل ها بدلیل عدم آینده نگری و کامل نبودن محورهای خروجی و ورودی به کمربندی ترافیک شدیدی را به میدان های شهر انتقال داده است، ازجمله پل شهیدان یغمور که بصورت ناقص احداث شد و ترافیک سنگینی را در بیشتر زمان روز در خیابان و میدان پارسه بلوارشهید باهنرجنوبی ایجاد کرده است.

به گزارش روزنما؛ جا داشت در شهری که به قول متولیانش به کارگاه عمرانی تبدیل شده است،کارگاه کوچکی نیز باتدبیر و چاره اندیشی برای این منطقه نیز راه اندازی می شد تا این گره ترافیکی بلکه باز شود. راستی کسی می داند چرا با هزینه بالایی که برای این پل دراین نطقه مهم صورت گرفت، با وجود فضای مناسب، پروژه ای ناقص و نارس به مردم تحویل داده شد؟

بگذریم ازین سخن که در شماره های آینده به پروژه های ناقص و نصف و نیمه با این کاربری حتما خواهیم پرداخت.

موضوع دیگری که نباید از آن غاقفل شد این است که اخیرا با افتتاح آزاد راه آنهم ناقص شیراز اصفهان، با توجه به کامل نبودن امکانات و تجهیزات راهبری و بین راهی ، ماشین های سنگین مسیرشان را از کمربندی اکبرآباد به بزرگ راه امام خمینی یا کمربندی شرق شیراز تغییرداده اند تا با ورود به منطقه گویم و بیضاء ازین مسیر راه مرکز کشور را درپیش بگیرند که این مساله به خطرناک تر شدن کمربندی آن هم در مسیرهای فاقد روشنایی دامن زده است.

ماشین های سنگین دراین مسیر موجب آلودگی ها فراوان صوتی ، ترافیکی و محیط زیستی نیز هستند چرا که این کمربندی دربیشتر نقاط و با توجه به توسعه شهری شیراز از کنار مناطق مسکونی بسیاری عبور می کند. دهه ها از احداث کمربندی شیراز می گذرد اما این مسیررنگ روشنایی و فرار از تاریکی دلهره آوری که گاها رانندگان با تجربه را نیز دچار ترس و لرز می کند تا برسد به رانندگان تازه کار، بانوان و جوانانی که عبور از کمربندی بویژه در شب را یک کابوس می دانند را ندید.

سوال این است چرا این موضوع بیخ گوش شیراز سالها به طول انجامیده است؟

عمر یک دولت دیگر هم به پایان رسید و اگر مسئولین ذی ربط دراین حوزه منتظر تصمیمات سایر دستگاه های مربوطه نمی نشستند و با این دست و آن دست کردن در حل مشکل روشنایی تلاش بیشتری می کردند آرامش و آسایش مردم در عبور از کمربندی شیراز تاکنون فراهم شده بود.

اگر در همه سالهایی که مردم و رسانه و قانون و … برای این معضل فریاد زندند،اما یکی گفت در حوزه راه و شهرسازی است و دیگری گفت شهرداری ، سالی چند کیلومتر از روشنایی این مسیر را انجام داده بودند،اکنون شاهد این نقص نبودیم.

انتهای پیام/ عبدالرضا حیدری اردکانی