آموزش صبر به کودکان
باید به کودکان آموخت که با صبر، پاداش بهتری فرا می رسد، نه اینکه با صبر حق آنها ضایع شده و همه چیز از دست می رود.
مطالعات نشان می دهد که موفقیت و خوشبختی بسیاری از مردم در گرو صبر و به تاخیر انداختن لذت است و پدر و مادر باید این موضوع را بین ۳ تا ۶ سالگی بطور جدی به کودکان آموزش دهند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی سلام دنا؛ در صورتی که کودکان مهارت صبر را فرا نگیرند ممکن است به دو گرفتاری دچار شوند؛ یکی از این موارد این است که آن ها امروز را به فردا ترجیح داده و هیچ کاری برای آینده خود انجام نمی دهندکه این امر سبب تبدیل شدن خوشی های زودگذر آن ها به بدبختی در آینده می شود.
مورد دیگر آن است که کودکان از ترس از آینده، همه وقت امروز خود را صرف تلاش طاقت فرسا نموده، از امروز خود در حد معقول و بجا لذت نمی برند و همه چیز را برای آینده نگه می دارند.
باید به کودکان آموخت که با صبر، پاداش بهتری فرا می رسد، نه اینکه با صبر حق آنها ضایع شده و همه چیز از دست می رود.
برای آموزش صبر به کودکان باید در نظر داشت که از تولد تا ۱۴ ماهگی نیازهای کودک بلافاصله برآورده شود تا کودک احساس اطمینان و امنیت کند، از ۱۴ ماهگی تا دو سالگی بهتر است نیازهای ضروری کودک برآورده شود و در مواردی که امکان دارد چند ثانیه تا چند دقیقه ای با تاخیر نیازهای او را برطرف سازیم.
اما بعد از ۲ سالگی در بیشتر موارد پدر و مادر باید از فرزند بخواهند که یک تا دو دقیقه منتظر بماند تا کودک صبر کردن را تمرین کند، توجه داشته باشید که حتماً باید به قول خود عمل نمایید تا کودک بیاموزد که پاداش صبر او در آینده ثمر میدهد.
از ۳ سالگی به بعد باید در هر کاری از ثانیه تا دقیقه، ساعت و روز صبر کند؛ مثلاً اگر فرزند ۳ تا ۴ ساله چیزی از ما خواست به او بگوییم که اجازه بده من اول دستهایم را بشویم یا از اتاق چیزی بردارم، بعد به خواسته او عمل کنیم، این تاخیرها بسته به ظرفیت کودک و مهارت پدر و مادر می تواند متفاوت می باشد.
اگر بدرستی بین ۳ تا ۶ سال این تمرین صبر انجام پذیرد، باعث می شود که در آینده انتخاب و ترجیح فرزند ما بر مبنای آینده و توام با استفاده مناسب از زمان حال باشد؛ کارهای خوب را امروز انجام می دهد و از زندگی در حال لذت برده و در آینده نیز ثمره صبر و کوشش خود را می بیند.
در یک تحقیق تعدادی کودک ۵ تا ۶ ساله را در اتاق تنها نشانده و یک بسکوییت به آنها داده و از آنها خواسته شد که بسکوییت را نخورند تا بعداز چند دقیقه بسکویت دیگری به آنها بدهند و هردو را بخورند. بعضی از بچه ها بسکوییت را خوردند، بعضی نیم خور کردند و بعضی هم نخوردند.
چندین سال بعد نتیجه آزمون ورودی همین کودکان را بررسی کردند و متوجه شدند کسانیکه صبر بیشتری داشتند نمره قبولی انها بسیار بالاتر بوده است.
انتهای پیام/پرنیان مجیدی
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید