در محضر نور۳۲/رسیدن به کمال نماز به وسیله آداب آن

پایگاه خبری – تحلیلی سلام دنا؛

قال الصادق – علیه السلام -:

لایتم الصلوه الا لذى طهر سابغ و تمام بالغ غیر نازغ و لازائغ عرف ؛ فاخبت فثبت و هو واقف بین الیاءس و الطمع و الصبر و الجزع کان الوعد له صنع و الوعید به وقع بذل عرضه و تمثل عرضه و بذل فى الله المهجه و تنکب الیه المحجه غیر مرتغم بارتغام یقطع علائق الاهتمام بغیر من له قصد و الیه وفد و منه استرفد فاذا اتى بذلک کانت هى التى تنهى عن الفحشاء و المنکر ؛

نماز به کمال نمى رسد جز براى نمازگزارى که داراى طهارتى همه جانبه و تمامیتى رسا باشد، نه دیگران را اغوا کند و نه خود از حق منحرف گردد، (خدا را) شناخته و سر تسلیم فرود آورده استقامت و ثبات در پیش گیرد، بین نومیدى (از رحمت خدا) و طمع (به رحمت او) و میان شکیبایى و بى تابى ایستاده باشد، گویى وعده نیکوى خدا برایش عملى شده و وعده عذاب بر او واقع گشته ، مال و متاع خود را(در راه خدا) بذل نموده و هدف خود را(از عبادت ) پیش رو قرار داده و در راه خدا خون خود را ارزانى کرده و در راه به سوى خداوند نموده و از ماسواى او روى گرداند، در بینى بر خاک نهادن هیچ ناخوشایندى و کراهتى در دل ندارد، رشته هاى پیوند را به غیر آن کسى که او را قصد کرده و به سویش روانه شده و از او عطا و یارى طلبیده گسسته است قطع کند، پس چون چنین نمازى به جاى آورد، این همان نمازى است که از فحشاء و منکر باز مى دارد.