شیراز را باید دوباره مرور کرد و از نو دید/رودخانه خشک؛ ظرفیت خشکیده شیراز

شیراز را بهشت ظرفیت های ناب در حوزه گردشگری تاریخی، فرهنگی و شهری با توجه به پتانسیل‌های فراوان و متنوعش می خوانند.

به گزارش سلام دنا؛ شهر شاعران لبریز از فرصت ها و ظرفیت‌هایی است که اگر بصورت ویژه به آن پرداخته شوند می تواند در خاورمیانه با توجه به موقعیت جغرافیایی ، آب و هوایی و امکانات شهری و حتی پزشکی به یک کانون واقعی گردشگری تبدیل شود.

از حرم مطهر شاهچراغ که قلب مذهب و باور مردم است و کانون گردشگری مذهبی تا آرامگاه شاعران بزرگ و جهانی و همچنین باغ ها و بازار ها و مجموعه های تاریخی که همه از شیراز گنجینه ای برای گردشگری ساخته اند می توان به ظرفیت ها ناب این شهر پی برد.

اما ظرفیت های دیگری هم شیراز دارد که باید به آن توجه کارشناسانه و آینده نگرانه ای داشت.

گاهی ظرفیت های تازه ای باید ایجاد شود تا یک شهر از دل تکرار و روزمرگی ها سربلند کند و حرف تازه ای برای ساکنینش در وهله نخست و گردشگران در گام بعدی بزند.

شیراز را باید دوباره مرور کرد و از نو دید.

القصه یکی از ظرفیت هایی که بنظر می تواند راه چاره ای برای اتفاقی نو باشد. رودخانه خشک شیراز است که چون رگی خشکیده از قلب شهر عبور می کند.

رودخانه خشک رودخانه‌ای فصلی در شهر شیراز که از ملحق شدن آب دو قنات نهراعظم و چنار سوخته تشکیل شده و پس از عبور از شهر شیراز به سمت جنوب‌شرقی حوضهٔ خود متمایل می شود و به دریاچهٔ مهارلو می‌ریزد.

همین رودخانه خشک با پرندگان مهاجر کاکایی که در آب پشت یکی از سدهای مسیر جمع می شوند به یک جاذبه فصلی و جذاب برای شهر و خانواده ها تبدیل شده است.

پس رودخانه خشک با بخش زنده آن برای شیراز حرفی تازه دارد.

چرا از همه فضای رودخانه برای داشتن یک جاذبه شهری با پیش بینی طغیان آن در زمان بارش استفاده نکنیم.

آیا طرح و برنامه و ایده ای برای این ظرفیت خشکیده در دل شیراز جنت طراز وجود ندارد؟ همانطور که رودخانه برای کاهش بارترافیکی شهر بخشی از وجودش را به خیابان های ساحلی تبدیل کرد ، آیا نمی تواند به یک ساحل زیبای درون شهری برای رونق شیراز تبدیل شود؟

رودخانه خشک، خشک نیست، اگر با چشمان تیزبین و آینده نگر به آن نگاه کنیم رود که هیچ ، دریایی از فرصت های ناب است که می توان در هر فصلی از آن بهره گرفت. با طراحی و مطالعه زیرساختی با توجه به طغیان فصلی آن و چگونگی مهار آب در سیستم های زیر زمینی می توان یک مسیر رویایی و خاص برای این ظرفیت معطل مانده در شیراز تصور کرد. در آنسوی دنیا در زیر اقیانوس ها با احداث تونل ها برای ارتباطات و توسعه گردشگری همه کار می کنند، به یقین با پتانسیلی که در کشور عزیزمان هست می توان کارهای بزرگ تری انجام داد اگر بخواهیم و همت کنیم.

انتهای پیام/ عبدالرضاحیدری اردکانی