درد دل هاي يک دانشجوي بورسيه با معدل 12

 اخباراجتماعی –  درد دل هاي يک دانشجوي بورسيه با معدل 12

برادر من چرا هياهو مي کنيد؟ مگه چي شده؟چرا اين قدر هي مي گين سونامي بورسيه ؟ والله به خدا ما هم بچه همين کشوريم. مگه حق ادامه تحصيل نداريم. گيريم معدل ليسانس و فوق ليسانسمون شده باشه 12! مگه اشکالي داره؟ يعني دانشجوي معدل 12 دل نداره؟ نبايد بره دکتر بشه؟ پس علاقه به تحصيل و علم چي ميشه؟

  من به نمايندگي از اون 3002 نفري که هي مي گن بدون شرايط لازم در مقطع دکتري پذيرفته شدن خدمت تون عرض مي کنم.

آيا اگه به جاي ما، دانشجويان ستاره دار مي رفتن دکتر مي شدن خوب بود؟ اگه همين دانشجويان ستاره دار مي رفتن و استاد مي شدن وزارت علوم هي اخراج و بازنشسته شون مي کرد، خوب بود؟ آيا اين تبليغات عليه کشور نبود؟

گفته شده« در اعطاي بورسيه هيچ کدام از موازين قانوني لازم براي اين کار مورد توجه قرار نگرفته است» آيا اگه کسي مثل ماها که واقعا علاقمند به دکتر شدن هستيم موازين قانوني لازم براي دکتر شدن را نداشته باشيم بايد بريم با همون فوق ليسانس بسازيم؟ فکر نمي کنين که چه بلايي سر اون 3002 نفري که در دولت گذشته بورسيه شدن مي اومد؟

اسم اين قضيه را رسانه ها گذاشتن «سونامي بورسيه آقازاده ها». حالا ما چون پدرمون رئيس دانشگاه بوده يا معاون وزير بوده شديم آقازاده؟ چون نرفتيم سراغ واردات و صادرات هي بايد سرزنش بشيم؟ ما فقط دوست داشتيم به ما بگن دکتر همين. حالا عضو هيئت علمي دانشگاه هم مي شديم مي رفتيم وردست بابا کار مي کرديم. مگه اين همه نجار و مکانيک و آهنگر و تاجر بچه هاشونو آوردن پيش خودشون کار کنن،گناه کردن؟

هي ميگن دانشجويان المپيادي حق داشتن برن مقطع دکترا درس بخونن شما چرا رفتين. من هم مي تونستم المپيادي باشم.من و خواهرم که الان توي همين ليسته و انشاء الله به زودي دکتراشو ميگيره از بچگي روزهاي امتحان المپياد از خواب بيدار نمي شديم،اين گناه ماست؟

ميگن که بعضي از اين3002 نفر شرايط سني را نداشتن. مگه تو همين کشور بچه هايي که سن شون نمي رسيد، تو شناسنامه هاشون دست نمي بردن که برن جبهه؟ يا حتي پيرمردايي که پا به پاي جوان ها مي جنگيدن؟ خب، مگه رفتن به دانشگاه و دکتر شدن و تحصيل علم کمتر از جنگيدن در برابر دشمنه؟

حالا يه عده که برداشتن رفتن خارج درس بخونن. پس به اونا چي ميگين؟ وقتي بابا تصميم گرفت که من دکتر بشم، گفته بود که بيا همين جا توي دانشگاه خودم، استادا آشنا هستن. منظورش اين بود که استاداي خوبي هستن. خارجي نيستن که هم بخواي حواست به درس باشه وهم زبان خارجه. تازه به خواهرم هم گفت که بيا پيش خودم که صبح با خودم بري دانشگاه و عصر هم با خودم برگردي. بابا مي گفت که اين روزا نميشه به هرکسي اعتماد کرد که آدم اجازه بده بچه هاش راه خونه تا دانشگاه را با تاکسي و اتوبوس بيان و برن.خب به نظر شما اين پدر با اين نگراني حق نداره بچه هاشو ببره دانشگاهي که خودش رئيسشه؟ جايي که خودش بالاي سرشونه. حواسش به نمره هاشون هست، مي دونه با کي نشست و برخاست مي کنن. آيا اين پدر جاي تقدير نداره؟ والله اين پدر نمونه است.

اين روزا دلم خيلي گرفته. به خاطر درسا هم تحت فشارم.يه خورده شرايط مملکت عوض شده بايد بيشتر درس بخونم. انگار يه خورده اوضاع راس راسکي شده و دانشجوي دکتري بايد واقعا نمره بياره. فکر کنم بايد برگردم و درساي ليسانس و فوق ليسانسو از اول بخونم. سرم شلوغه.
ببخشين اگه پرحرفي کردم…
 اخبار اجتماعی – ابتکار



اخبار مرتبط

بسته حمایتی وزارت بهداشت چگونه قرار است نظام سلامت را متحول کند و مزایای آن چیست؟(+جدول) توفان استعفا در «هواشناسی» اولین پیتزا فروشی در ایران