اسب«نیشداروی» روزنما زین شد/نیشدارو،《نوش خواب آور》 نخواهد بود،《نیش بیدارگر》است / نیشدارویی که قبل از مرگ سهراب آمد/ نیشدارو، رسانه و آگهی!/ رسانه بدون طنز، رساناست!

روزنامه روزنما حالا با آرامش بیشتری ستون های مختلف خود را «رو» می کند. یکی از ستون هایی که می توان جای آن را در مطبوعات استان فارس خالی دید، ستون طنز و بیان برخی نقدها با این ادبیات خاص رسانه ای است که روزنما، حالا این ستون را در شماره امروز، دوشنبه ۱۱ اردیبهشت با اشاره ای کوتاه به حوزه رسانه آغاز کرده است…

در اولین نیشدارو روزنما آمده است:

بالاخره اسب (نیشدارو) زین شد و تیغ طنز از نیام برآمد، که بزرگان گفته اند نشستن به گوشه ای صم بکم؛ خلاف عهد رسانه و قلم است.((دریغ که ذوالفقار علی در نیام و زبان سعدی در کام باشد))این ستون چند وقتی بود که پشت در مانده بود تا در بگشاید و پا در ستون نقد و نقادی نهد و تیغ طنز از میان برکشد.
اما زنگ ناملایمتی ها و سنگ ناسازگاری های برخی، رخصت از نیشدارو و فرصت از طنز رسانه ای گرفته بود.
کِشتی دهمین روزنامه استان فارس، بالاخره به ساحل آرامش رسید، البته اگر زیردریایی ها و زیرآبی های همان نشسته گان در ساحل، بگذارند.
ستون نیشدارو، 《نوش خواب آور》 نخواهد بود،بلکه 《نیش بیدارگر》است.

طنز مطبوعاتی، تیغی است که می شکافد و درد را نمایان می کند و زخمی سازنده بر پیکره بیمار شکل می دهد تا پس از آن التیام یابد.
این ستون به سراغ همه مدیرانی خواهد رفت که بودن یا نبودنشان مستقیم یا غیر مسقیم به مردم ارتباط دارد؛ در هر مقام و منصبی، سوژه ای ناب برای «نیشدارو» خواهید بود…«نیشدارو»، آیینه نقد از سر انصاف است و طنز از در اقبال.

اگرچه خیرالامور اوسط آنهاست، بجز در وسط خیابان راه رفتن، اما «نیشدارو» درست از وسط خیابانی گذر خواهد کرد که خیر رسانه و مردم در آن است.

رسانه بدون نقد، رسانه بدون طنز، رسانه بدون هرچیزی که آن را از رسالتش تهی می کند، رسانه نیست. 《رساناست》، مثل کابل برقی که فقط یک جریان را از «منبع» به «مصرف کننده» می رساند.

بر همه مدیران واجب است روزی چند نوبت خود را در بوته نقد قرار دهند و روزی دو نوبت خود را از میز مدیریت دور کرده و از دور به آن مقام و مسئولیت چشم بدوزند که آیا لیاقتش را دارند یا نه!!

روزی اگر یک نوبت( قبل از صرف صبحانه در وقت اداری) یا قبل از شام در ماشین دولتی، به این فکر نکنند که چگونه می تواند زمان بیشتری صندلی مدیریت را حفظ کرد، مطمئنا خادم بهتری برای مردم خواهند بود و گرنه او می داند و ستون «نیشدارو».
پس حوصله را خرج کنید و بر ظرفیت خویش بیافزایید که روزنما با ستون نیش دارویش، پا در کفشتان خواهد کرد ای مدیران فارس!.

برظرفیت شنیدن و وسعت دیدن خویش هم بیافزایید که ممکن است نقاط کور مدیریتتان را با ستون «نیشدارو» به مخاطب بازگو کنیم و خود، از این نقطه کور بی خبر باشید.
نخست برای آنکه برادری خود را ثابت کنیم، سر اسب به ظاهر مراد نقد و طنز را به سمت حوزه فرهنگ و هنر کج خواهیم کرد و دمار از روزگار خویش درخواهیم آورد تا بعد از آن گربه هیچ سازمانی از در حجله طنزمان سالم رد نشود.
القصه که حوزه پرطمطراق فرهنگ، سوژه های خوشمزه و آب داری دارد. اگرچه در این حوزه عده ای کباده توانمندی می کشند و “میر صندلی” و “میر رسانه” و “میرآگهی” اند، «نیشدارو»، میرشکار نقد و میرِسوژه است.اگر کسی “میرآب” باشد و “زیر آب”؛ ما غواصان غریق بحر نقدیم با کپسول اکسیژن طنز.

برخی از مدیران که دوره های متمادی با یک صندلی به خدمت ادامه می دهند بدانند، ماندن در یک مسئولیت هرچه هم جذاب و دلربا باشد به دیسک کمرش نمی ارزد.کمی جابجا شوید تا هوایی تازه به ریه هایتان یا لااقل صندلی هایتان برسد.

الغرض این «نیشدارو»، «نوشداروی» بعد از مرگ سهراب نخواهد بود.

منتظر باشید….